Aneta Pawlarczyk - Świtoń

Wracając do siebie – moja historia.

W 2019 roku pod wpływem splotu wydarzeń, które miały miejsce w moim życiu osobistym doznałam pewnego olśnienia. Zrozumiałam, że gdzieś przez te wszystkie lata zagubiłam siebie.

W 2021 roku obchodziłam 40 urodziny i przygotowując prezenty dla moich przyjaciółek często wracałam do starych zdjęć. Kiedy widziałam siebie na tych fotografiach, widziałam pewną siebie, wiecznie uśmiechniętą osobę, która ma głowę pełną marzeń i z konsekwencją realizuje swoje cele. Zaczęłam się zastanawiać gdzie jest ta osoba ze zdjęć?
Przenosząc się w przeszłość, nagle zatęskniłam do siebie z tamtych lat.
W procesie własnej zmiany, który nazywam powrotem do siebie, dotarło do mnie, że już czas na realizację własnej pasji. Pomaganie, wsparcie i inspirowanie innych było dla mnie czymś naturalnym od zawsze, ale w wieku 40 lat wybrzmiało we mnie tak mocno, że postanowiłam się dłużej nie opierać.

Podjęłam rękawicę i postawiłam na siebie. Weszłam na ścieżkę rozwoju osobistego i utonęłam. Z każdym nowym doświadczeniem i z każdym kolejnym elementem własnej osobowości, uświadamiam sobie jakie jest moje prawdziwe ja. Proces budowania mojej samoświadomości trwa, co łączy się z jednej strony ze wzrostem mojego poczucia wartości a z drugiej podejmowaniem kolejnych odważnych kroków podczas wychodzenia z własnej strefy komfortu. Z każdym takim krokiem, zdaję sobie sprawę, że stać mnie na więcej. Czuję w sobie moc sprawczą do działania. A energię z działania mogę przełożyć na pracę dla innych. Z kolei praca dla innych daje mi poczucie spełniania i satysfakcji.

Moją misją jest to, aby każda kobieta na tym świecie, mogła co rano, patrząc na siebie w lustrze powiedzieć: „Tak, Jestem sobą, przez to jestem wyjątkowa. Jestem wystarczająca… Kocham siebie i czuję się spełniona, cieszę się życiem łącząc swoje pasje z pracą. Każdy dzień jest dla mnie i wykorzystuję każdą chwilę by czerpać z niej jak najwięcej”.